Gary Gensler is de nieuwe voorzitter van de Securities and Exchange Commission (SEC). Deze MIT-professor staat bekend als een strenge toezichthouder toen hij van 2009 tot 2014 voorzitter was van de US Commodity Futures Trading Commission (CFTC). Onder zijn leiding kwamen er maar liefst 68 nieuwe voorschriften om Credit Default Swaps te reguleren. Volgens Gensler doet de SEC haar werk het best als er duidelijke regels zijn en er ook een agent naast staat die deze regels afdwingt. Vorige week verplichtte de SEC voor het eerst twee grote oliemaatschappijen dat ze aandeelhouders zouden laten stemmen over Scope 3-CO2-uitstoot. Om de grenzen van de carbon footprint te bepalen noemt het Greenhouse Gas Protocol - wereldwijd het meest gebruikte protocol om uitstoot van broeikasgassen te berekenen - een drietal scopes. Onder Scope1 valt de directe CO2-uitstoot, onder Scope 2 valt de CO2-uitstoot als gevolg van de gebruikte elektriciteit of warmte. Scope 3 is het meest breed en daaronder valt ook de indirecte uitstoot, waaronder dus ook de CO2 die wordt geproduceerd door het verbranden van fossiele brandstoffen. Bij oliemaatschappijen is de Scope 3-CO2-uitstoot uiteraard enorm. De SEC-voorzitter onder Trump stond het oliemaatschappijen toe om voorstellen over de beperking van de Scope 3-uitstoot niet in stemming te brengen. De invloed van de Amerikaanse president door het benoemen van eigen voorzitter in verschillende commissies is erg groot. Trump gebruikte die macht om vergaand te dereguleren, zonder dat hij door het Congres moest om wetten af te schaffen.

Biden geeft hiermee aan dat hij geen kans onbenut laat om de klimaatagenda van de Democraten door te zetten. De linkervleugel van de Democraten wil graag een Green New Deal, een concept dat tien jaar geleden is ontstaan, naar voorbeeld van de New Deal onder Roosevelt om de Depressie te bestrijden. Dankzij dit voorbeeld in de Verenigde Staten heeft nu zo’n beetje elk continent haar eigen Green Deal. Toch is het voor Biden niet eenvoudig om de Green New Deal door het Congres te krijgen. Vooral door de minieme meerderheid in de Senaat zullen er al snel enkele gematigde senatoren zijn die tegen zullen stemmen. Door te laten zien dat hij geen kans onbenut laat door het via de diverse toezichthoudende instellingen te spelen, kunnen de gevolgen voor beleggers groot zijn. Zo daalden de productiekosten van olie onder Trump fors omdat oliemaatschappijen veel minder last hadden van milieuregels. Met Biden zijn de rollen omgedraaid. Niet alleen gaan door strengere regels de productiekosten omhoog, de SEC geeft de aandeelhouders meer macht. Eerder weigerde de SEC al een verzoek van Exxon Mobil om een resolutie van een aandeelhouder te blokkeren met de vraag hoe de lobbyactiviteiten van Exxon waren te rijmen met de belofte van het bedrijf om Global Warming tegen te gaan.

Doordat de aandeelhouders meer macht krijgen, is er meer interesse van actiegroepen om die aandeelhouders te activeren. Veel institutionele beleggers leggen verantwoording af aan de maatschappij. Zeker in het huidige tijdsgewricht is het bijzonder onverstandig voor de reputatie van zo’n belegger om niet te gaan stemmen of zelfs tegen te stemmen. Reken er maar op dat diverse actiegroepen, liefst via de media, verhaal komen halen bij bijvoorbeeld grote pensioenfondsen en asset managers. Via een omweg is de maatschappelijke impact van de benoeming van de nieuwe SEC-voorzitter dus erg groot. Centraal in deze discussie staan de verantwoorde ontwikkelingsdoelen van de Verenigde Naties. Het is dit marketingsucces waardoor duurzaam beleggen mainstream is gegaan. Elke dollar die daarin is geïnvesteerd heeft een uitstekend rendement. Het omarmen van deze ontwikkelingsdoelen mag dan soms worden afgedaan als ‘greenwashing’, maar dankzij de toezichthouder volgen na woorden hier toch echt daden.

Photo by Callum Shaw on Unsplash