Wie op internet zoekt op vermogensbeheer, komt al snel uit bij een vergelijkingssite. Vergelijkingssites zijn natuurlijk niet uniek voor vermogensbeheer. Voor alles wat u online kan aanschaffen is er tegenwoordig een vergelijkingssite. Wanneer u via een vergelijkingssite op zoek gaat naar het goedkoopste product, verwacht u dat daar ook te vinden. Wat opvalt is dat de prijzen per vergelijkingssite verschillen, wat vooral samenhangt met het verdienmodel van een vergelijkingssite. Bij het vergelijken van gas en licht valt op dat er wordt gestuurd op contracten van een jaar. De mensen achter de vergelijkingssite zien u namelijk het liefst weer terug over een jaar. Dan kunnen ze nog een keer vangen. Vergelijkingssites zijn er niet om de consument te helpen. Ze hopen vooral zelf wat te verdienen. Wat dat betreft zijn financiële vergelijkingssites geen uitzondering. Voor wie op zoek gaat naar een financieel product, zijn vergelijkingssites vaak gratis. Als iets gratis is, dan bent u zelf het product. De aanbieder betaalt namelijk een vergoeding voor elke klant die door de vergelijkingssite wordt aangebracht of zelfs een vergoeding voor elke potentiële klant die doorklikt naar een bepaalde aanbieder. In het laatste geval is een vergelijkingssite in feite niets meer dan een grote onlineadvertentie waarbij de vergelijkingssite wordt betaald per klik. 

Wie de proef op de som neemt en verschillende vergelijkingssites met elkaar vergelijkt, ziet dat de uitkomsten per vergelijkingssite sterk kunnen verschillen. Bovendien zijn de uitkomsten op elke vergelijkingssite nogal verrassend. Ik ben nu 25 jaar actief in vermogensbeheer en was zelf verrast door wat voor mij de beste vermogensbeheerder zou zijn. Wie meerdere keren op verschillende manieren zoekt, ziet wel per vergelijkingssite een patroon ontstaan. Dezelfde groep vermogensbeheerders keert steeds weer terug, aanbieders die geen vergoeding betalen komen in ieder geval niet bovenaan. Overigens worden de gegevens van mensen die zich aanmelden bij een vergelijkingssite doorgespeeld naar meerdere vermogensbeheerders. Geheel onafhankelijk zo claimt de vergelijkingssites, maar desondanks wordt er meerdere keren een vergoeding betaald voor dezelfde lead. De vraag komt dan op of de vermogensbeheerder is geselecteerd, die het best past bij de klant. De vraag stellen is haar beantwoorden. Dit wringt met de onafhankelijkheid die vrijwel elke vergelijkingssite claimt. Dat terwijl ze financieel afhankelijk zijn van de vermogensbeheerders die willen betalen voor klanten. Uiteraard betalen klanten uiteindelijk deze kosten zelf, want ook vermogensbeheerders zijn geen liefdadigheidsinstelling. 

Wie dieper graaft in de verschillende vergelijkingssites ziet dat er vaak appels met peren worden vergeleken. Er zijn verschillende beleggingsprofielen die weliswaar dezelfde naam hebben, maar die niet op dezelfde manier worden ingevuld. Maar al te vaak betekent meer rendement simpelweg dat er ook meer risico wordt gelopen, ongeacht de naam die de instelling geeft aan het beleggingsprofiel. Soms lopen ook de bruto- en netto-kosten door elkaar en vermogensbeheer is kennelijk één van de weinige plekken voor consumenten waar de prijzen vrij consistent exclusief btw worden weergegeven. Ook het aantal vermogensbeheerders verschilt nogal per vergelijkingssite. Vergelijkingssites zijn dan ook geen vergelijkers, maar online winkels. Dat is voor consumenten vaak niet duidelijk, waardoor zij onnodig duur uit zijn. Zoekresultaten worden gefilterd, weggelaten of geblokkeerd. Voordat een klant in zee gaat met een vermogensbeheerder zou het daarom goed zijn dat deze beheerder richting de klant transparant is over de vergoeding die is betaald aan de vergelijkingssite. Dat is in Nederland nog niet verplicht, maar komt buiten Nederland al wel voor. Vermogensbeheerders die ervaring hebben met de diensten van vergelijkingssites leren dat het vaak niet de beste klanten zijn. Het zijn zogenaamde shoppers die net als bij de vergelijkingssites van gas en licht elk jaar opnieuw op zoek gaan naar een nieuwe vermogensbeheerder. Dan is er al snel sprake van adverse selectie of negatieve risicoselectie waarbij vermogensbeheerders die betalen voor het aanbrengen van klanten vooral die klanten krijgen die ze eigenlijk liever niet willen hebben. Juist nu de kosten van het onboarden van klanten in het kader van KYC, AML en CDD omhooggaan, is het verstandig dat ook vermogensbeheerders steeds selectiever worden wie zij selecteren als klant. 

Photo by Jason Dent on Unsplash