Er was deze week opvallend veel goed nieuws, omlijst met optimistische analyses, over (voormalige) Europese zorgenkindjes als Griekenland, Italië en Portugal. Is het een goed idee voor beleggers om deze landen extra aandacht te geven?
'Die upgrade voor Portugal, dat is natuurlijk belangrijk nieuws. Dan neemt ook je investeerdersbasis toe, en je ziet dat de opslag ten opzichte van Duitse Bunds sterk is afgelopen, tot in de buurt van die van Italië.
Italië is het echte zorgenkind: het heeft een vergrijzingsprobleem, een slecht functionerend politiek systeem, en het land is niet concurrerend. Vroeger konden ze de lire wat laten zakken, dat gaat nu niet meer. Met de banken gaat het minder slecht dan voorheen, en ik heb goede hoop dat de benodigde hervormingen er gaan komen.
Onze posities zijn vooral gebaseerd op de vraag of je gelooft in het bij elkaar blijven van Europa – en wij denken van wel. De as Berlijn-Parijs is hersteld, en het Verenigd Koninkrijk als alleen op economisch belang gerichte stoorzender is weg. Daar profiteren wat ons betreft Franse aandelen van, omdat we geloven dat het hervormingspotentieel daar heel groot is. Toen Duitsland in 2002 de Hartz-hervormingen op de arbeidsmarkt doorvoerde, deden de aandelenbeurzen het daar uitstekend.
Op obligatievlak richten we ons op Italië, en dan vooral inflatiegelinkt papier, want dat is relatief goedkoop. Grote beleggers zijn er in 2011 uitgestapt, dat biedt natuurlijk kansen. We hebben met de Europese Centrale Bank nog een grote koper aan onze zijde. En die is voorlopig nog wel even bezig.'