De markt voor verzekeringen tegen wanbetaling op obligaties (credit default swaps, cds'en) is in rep en roer door een paar controversiële transacties. Meest geruchtmakende voorbeeld is een een-tweetje tussen schuldfonds GSO en het Amerikaanse bouwbedrijf Hovnanian. Wat betekent dit rumoer voor beleggers?
‘Het verhaal van een “fake default” past wel in deze tijd van “fake news”. Dit is natuurlijk het opzoeken van de grenzen van de regels. De vraag is: is het gewoon slim wat ze doen, of is het marktmanipulatie? Voor dat laatste moet je invloed hebben op marktprijzen, het doel hebben om de markt te sturen, en het moet kunstmatig zijn. Strikt genomen voldoen deze transacties niet aan die definitie.
Regels zijn altijd gebaseerd op het verleden, nooit op de nieuwe situatie. In het continentale recht hebben we de onrechtmatige daad, en onrechtmatige verrijking. Dat zijn generieke termen waar de rechter veel kanten mee op kan, en je advocaat ook. In de Angelsaksische “common law” is dat minder goed geregeld, dus zal zich nieuw recht moeten vormen.
Voor beleggers is het probleem dat ze op deze manier niet weten wat ze aan cds hebben. Die discussie loopt al veel langer. Bij banken moest er in de crisis bijvoorbeeld veel meer uitbetaald worden dan je op basis van de balans zou vermoeden. Van zulke onduidelijkheid wordt een beetje gebruik – of misbruik – gemaakt, en dan denken mensen op een gegeven moment: “Zoek het maar uit”. Al met al is dit allemaal slim bedacht, maar ergens houdt dat op, en wordt het manipulatie of ongerechtvaardigde verrijking. Dit muisje zal nog wel een staartje hebben.’