De afgelopen 25 jaar is er op de Amerikaanse aandelenmarkt een duidelijke verschuiving gaan de van publieke markten naar private markten, markten die gecontroleerd worden door buyout en venture capital fondsen. Private equity is volwassen geworden en grote institutionele beleggers hebben de allocatie naar publieke markten teruggebracht, ten gunste van private equity. In ieder geval historisch werd daar een hoger rendement behaald en met dalende rendementsprognoses voor publieke markten en stijgende verplichtingen moet je wat om het portefeuillerendement op te krikken. Dit heeft ook gevolgen voor bedrijven. In het verleden gingen zij naar de beurs om geld om te halen. Tegenwoordig is de kapitaalbehoefte van jonge bedrijven niet zo groot meer. Door de vele diensten uit de cloud hoeft er weinig geïnvesteerd te worden. Maar mocht men toch geld nodig hebben dan is het veel eenvoudiger geworden om kapitaal op te halen in private markten. Veel jonge bedrijven blijven ook veel langer in private handen. Er is tegenwoordig nauwelijks nog een exit via een IPO. Bedrijven worden niet alleen tegengehouden door de hoge kosten, tot wel 10 procent van de totale beursgang, maar zien ook op tegen omvangrijke regelgeving en eisen op het gebied van transparantie. Vooral Sarbanes-Oxley schrikt veel jonge bedrijven af, maar sluit de indringende en eindeloze ESG-vragenlijsten ook niet uit. De laatste jaren is een alternatief voor een traditionele beursgang weer populair geworden en dat zijn zogenaamde SPACs, wat staat voor Special Purpose Acquisition Companies. Een SPAC is een investeringsvehikel dat vooraf geld ophaalt bij beleggers en daarna op zoek gaat naar één of soms zelfs meerdere bedrijven om te kopen. Vaak wordt afgesproken dat de belegger na een termijn van meestal twee jaar het geld terugkrijgt als het niet lukt om geschikte bedrijven te vinden.

Het voordeel voor bedrijven om publiek te gaan via een SPAC is dat het proces veel simpeler is dan een reguliere beursgang. De SPAC is al langs de SEC geweest en een overname (fusie) betekent wel dat de SEC extra eisen stelt op het gebied van de transparantie, maar de hele doopceel hoeft niet te worden gelicht. Voor veel investeerders is een SPAC interessant omdat ze bij een IPO niets toegewezen krijgen, of alleen als de IPO geen succes is. De populariteit van de SPACs wordt verder aangewakkerd door de succesverhalen. Voorbeelden zijn Virgin Galactic, DraftKings en Nikola. Dat laatste bedrijf is vooral populair om de Nikola de voornam is van de heer Tesla, uitvinder van de generator en de elektromotor. Wat zijn beleggers weer rationeel. Vorig jaar haalden SPAC IPO’s in totaal 13,6 miljard dollar op. Over de eerste zeven maanden van dit jaar staat de teller al op 22,5 miljard. Toch gaat het niet goed met alle SPACs. Doordat de beheerder het geld na twee jaar terug moet geven, ontstaat er een soort investeringsdwang. Ook komt het voor dat de koers van de SPAC stijgt tot ver boven de oorspronkelijk uitgifteprijs, terwijl er nog geen bedrijf is gekocht.

Er zijn drie banken, Citigroup, Credit Suisse en Goldman Sachs die een belangrijk deel van de SPACs begeleiden bij het ophalen van geld. De SPACs worden steeds groter. Vorige maand haalde Bill Ackman van Pershing Square maar liefst 4 miljard dollar op met zijn SPAC, genaamd Pershing Square Tontine Holdings. Beleggers zijn dus bereid Bill Ackman en blanco cheque te geven van 4 miljard dollar. Nu heeft Ackman enkele ongekende successen op zijn naam staan, zoals Canadian Pacific Railway en General Growth Properties, maar zijn recente investering in JC Penney was geen succes. Inclusief de liquiditeiten in Pershing Square heeft Ackman nu een oorlogskas van 7 miljard dollar. Volgens Ackman is zijn vehikel een eenhoorn die op zoek gaat naar een andere eenhoorn. Een volwassen eenhoorn wel te verstaan, want bedrijven zoals bijvoorbeeld Virgin Galactic en Nikola bevinden zich nog in de concept-fase. SPACs zullen nog wel even populair blijven, totdat de volgende grote overname mislukt of enkele SPACs gedwongen worden om het geld terug te geven aan de aandeelhouders.

Photo by Levi Jones on Unsplash